Monument voor Charlie

Verder dan de balie ben ik er nooit gekomen. Daarachter waren altijd (vooral na de laatste verbouwing) heel veel schermen waarop de bewaking de UT in de gaten hield. Naast het gebouw heb ik mensen de weg gewezen als parkeerverwijzer. Meestal heb ik zonder veel aandacht aan het gebouw te besteden doorgefietst.

Maar Charlie is al een tijdje weg – relatief kort na de laatste (best wel flinke) verbouwing werd het gesloopt om ruimte te maken voor meer rijbanen die aansluiten op het Grote Kruispunt op de Hengelosestraat. En om de openheid van de campus te bevorderen.

Behalve de functie van centrale werkplek van de beveiliging van de UT, had Charlie nog enkele functies. Het was een plek om af te spreken om naar de stad, het zwembad of Hengelo te gaan. Het was het moment dat je wist dat je de Universiteit binnenging. Het was een enigszins dynamisch monument, waarmee de universiteit de voetbalclub aanmoedigde en later feliciteerde, waar een auto tegenaan reed, waarop een groot geperforeerd stuk metaal het logo liet schijnen en dat natuurlijk refereerde aan Checkpoint Charlie in Berlijn. Het hoorde echt bij de interessante architectuur van de campus.

In verschillende contexten werd de plek waar Charlie stond inmiddels “hoofdingang van de UT” genoemd. Onder studenten die niet dit collegejaar zijn begonnen en dus Charlie nog hebben meegemaakt wordt de plek nog wel eens Charlie genoemd. “Zullen we afspreken bij waar Charlie stond?” bekt niet zo lekker en niet iedereen weet waar je het over hebt.

8 opties

Al een tijd geleden kwam in mij het idee op dat de functie van Charlie als ontmoetingsplek en de naam Charlie als aanduiding voor hoofdingang behouden zouden moeten blijven.

In een brainstorm kwamen acht ideeën naar voren. Niet allemaal kunnen ze alle functies vervullen die de oude Charlie had, maar alle ontwerpen kunnen tenminste één van de functies vervullen. Hieronder staan ze in willekeurige volgorde.

Optie 1: Fotopaal

Iedereen die in Berlijn bij Checkpoint Charlie is geweest zal zich de betonnen paal kunnen herinneren met bovenaan twee foto’s – één van een Sovjetsoldaat, één van een Amerikaanse soldaat. In de variant voor op de campus staat aan de ene kant een foto van de directeur van het Kennispark en aan de andere kant Ed Brinksma als Rector Magnificus in het College van Bestuur van de UT.

In dit monument zit weer een duidelijke verwijzing naar Checkpoint Charlie, het symboliseert de ‘opgeheven’ grens tussen universiteit en kennispark en je kunt erbij afspreken, mits het op een geschikte plek staat.

Optie 2: Standbeeld van een Charlie

Er zijn veel beroemde Charlies met (relatief) menselijke vormen. Charlie Brown (de cartoon), Charlie Chaplin, Charlie Sheen, Charlie Lownoise en nog veel meer die ik zo niet weet. Niet allemaal even geschikt om bij de ingang van een mooie universiteit te zetten, maar wel een echte Charlie om met de locatie te associëren en klein genoeg om realistisch gezien een standbeeldje van te maken, om bij te kunnen afspreken.

Optie 3: Standbeeld van een typische accesoire van de beveiliging

Op mijn kladblaadje staat een schets van een kleine Suzuki Jimny op een sokkel. De lichtblauwe Jimny met oranje zwaailichten heeft jaren op en rond de campus gereden, om de beveiligers snel ter plekke te brengen. De Jimny had het speelse uiterlijk van een lieve waakhond en stond vaak stoer naast zijn hok. Natuurlijk is Jimny niet hetzelfde als Charlie en was Charlie niet de naam van de Jimny (zover ik weet), maar de referentie is (voorlopig) voor velen duidelijk.

Optie 4: Informatiebord met foto

Behoeft weinig uitleg, lijkt me. Een goed geplaatst bord wordt door veel mensen tenminste één keer bekeken en kan daarmee de herinnering aan Charlie warmhouden. Maar om een bord de naam Charlie te geven gaat zelfs mij te ver. Hooguit kan het bord de associatie van de naam Charlie met de locatie in stand houden.

Optie 5: Poort Charlie

Je zou ook onder de poort Charlie kunnen doorrijden. Zoals de nieuwe verkeerslichten boven de uitgang van de campus hangen, zou aan de andere kant misschien het woord Charlie boven de weg kunnen hangen. Het zou natuurlijk betekenen dat je er steeds onderdoor gaat en dat is wel opdringeriger dan een gebouw waarvan sommigen de naam na jaren nog niet weten. Aan de andere kant: zo associeer je een doorgang met een naam. Nou ja.

Optie 6: Charlie op de weg

Met zoveel asfalt is er vast wel plaats voor een mooie C (in het radioalfabet Charlie) op de in- en uitgaande rijstroken. Ze vallen wel op en leggen de link tussen locatie en naam, maar zijn een stuk minder opdringerig. Een variant op deze optie is de naam op alle wegdelen volledig op het wegdek te schilderen, of verdeeld over de verschillende wegdelen.

Optie 7: Originele letters

Zoals elk gebouw op de campus had het gebouw Charlie de naam op de gevel. Voor de mensen die die naam nooit was opgevallen, moeten de letters verkeerd hebben gehangen, maar ze zijn er zeker geweest. Als ze nog bestaan (zoals de letters “format c:”, het creatief verminkte “informatica”, zich nog in de Zilverling moeten bevinden), kunnen ze een ereplaats krijgen op hun oude plek. Boven op een stevige paal kunnen ze een mooi plaatsnaambord vormen en iedere voorbijganger tonen waar Charlie is.

Optie 8: Charlie op het muurtje

Wederom een soort poort, maar, al zeg ik het zelf, wel een smaakvolle. Niet dat de andere bij voorbaat niet smaakvol zijn, maar toch.
Nu de hoofdingang klaar lijkt te zijn (op het monument na, natuurlijk), is goed te zien wat de komende jaren dagelijks door honderden tot meer dan duizend mensen wordt gepasseerd. Auto’s gaan over het asfalt, fietsers en voetgangers moeten het doen met tegels. De wegdelen zijn van gescheiden door lage muurtjes. Laag, maar hoog genoeg voor “Charlie” in mooie letters op de stenen geschilderd. Langs elk wegdeel een keer, zodat het altijd duidelijk is dat je langs Charlie fietst, loopt of rijdt.

Tot slot

Ben ik gek om zoiets voor te stellen? Hangt waarschijnlijk af van wie je het vraagt. Sommigen snappen helemaal niet dat het gebouw weg moest. Zij willen het gebouw terug. Ik was zelf enigszins verbaasd dat het hele kruispunt op de schop moest en het viaduct moest verdwijnen (ik was niet alleen), al wil ik toegeven dat het resultaat ook wel wat heeft. Ja, we staan wel allemaal stil voor de verkeerslichten waar veel mensen eerder konden doorrijden. Maar laten we nu ‘genieten’ van het nieuwe kruispunt, het verse asfalt, het uitzicht; en laten we hopen dat men niet binnenkort besluit een nieuwe brug (of nog leuker: tunnel) te bouwen.

Er mag wel iets terugkomen op de plek van Charlie. De suggesties hierboven lijken me een mooi startpunt.