Dan ben je dus de Media Markt – slechte speller, maar “… niet gek!” – in hartje grote stad Den Haag, vrijwel op de route van “mijn” kantoor naar “mijn” huis en als enige winkel nog open na 18:30u. Je bent een best grote winkel en je valt erg op door het verblindende LED-scherm aan de Grote Marktzijde – ‘s avonds een beetje pijnlijk voor de ogen, maar zichtbaar en da’s “… toch niet gek!”
Perfect voor iemand als ik die mogelijk interesse heeft in je waar en wel eens na half zeven pas naar huis gaat. Interesse in bijvoorbeeld een laptopstandaard, want ook thuis moet ergnomisch gewerkt worden en de zelf geknutselde kartonnen standaard was bij de verhuizing al gesneuveld. Dus ik ging eens op zoek.
Je bent niet echt overzichtelijk, want groot en niet al je producten staan bij de juiste bordjes (hoewel je er paar weken geleden, bij het vorige bezoek, erger aan toe was), maar ik geef niet zo makkelijk op. En ik vind, half verstopt onder in een schap, naast de webcams, een laptopstandaard! Eentje, dat is natuurlijk een lokkertje voor de rest, die in de buurt van maar niet pal onder het bordje “Laptopstandaards” zullen staan. Je dichstbijzijnde medewerker met een mooi wit overhemd weet niets van laptopstandaards, maar blijkt dan ook van Essent te zijn en alles te weten over televisies, een etage lager. Hij wijst naar de man met het rode overhemd (ach, natuurlijk!) met wie hij aan het praten was tot ik aankwam om naar laptopstandaards te vragen. Je medewerker met het rode shirt die zijn ‘thuisbasis’ in de buurt van de toetsenborden, muizen, webcams en laptopstandaard heeft, weet echter ook niet van laptopstandaards, maar verwijst me naar een collega aan de andere kant van de etage. Die man weet alles van laptops en toebehoren, verzekert hij.
Die man knikt begrijpend als ik vraag naar laptopstandaards, maar beantwoordt mijn opmerking dat ik er één gevonden had met “Dat is de enige die we hebben.” Nog steeds begrijpend reageert hij als ik vertel dat ik even verder zoek.
Er is nog verkoophoop voor je, Media Markt, want een grotere monitor wil ik eigenlijk ook wel. Vorige keer was ik specifiek voor monitoren gekomen (en had ik die ook gevonden), dus ze waren snel bereikt. Ik was toen voor een monitor ‘uit de folder’ gekomen – een met een concurrerende prijs en prima prijs-kwaliteitverhouding. Gek genoeg stond die niet aangesloten op een stapel dozen te kijken naar zijn broers en neven aan de overkant, die op het schap aan het spelen waren. Media Markt, ik kwam naar je toe om een indruk te krijgen van je waar en misschien zelfs een monitor te kopen. Maar een monitor die niet aan staat is moeilijk te beoordelen.
Misschien heeft iemand daarna gevraagd of de monitor aangesloten kon worden. Of misschien waren het meerdere mensen, die het aan verschillende medewerkers vroegen. Want vandaag waren er maar liefst twee exemplaren aangesloten. Het waren nu andere monitoren die werkloos moesten toekijken.
Ben ik eigenlijk wel je doelpubliek, Media Markt? Ik heb een piepende wekker voor je uitgezet, want het schijnt dat iedereen invloed mag uitoefenen op de kakafonie die er bij je heerst (“probeer alle luidsprekers!”) – en je medewerkers waren blijkbaar druk, of hoorden het gepiep niet. Na mijn zoektocht en rondkijken begint de slechte mix van muziek van niet-mijn-smaak door te dringen en meer te storen. Op weg naar buiten probeer je me nog te verleiden met een grote stapel iMacs. Mooie apparaten – althans: dozen – maar die zocht ik niet. En je snapt hopelijk wel dat ik lach om de tekst op het kaartje in dikke rode letters: “Met numeriek toetsenbord!”
Ik ga nog even verder kijken. Ik ben toch niet gek!